Ontstaan The Strokes
In GELOOF DE HYPE! vertel ik uitgebreid over het ontstaan van de band, waar de bandleden van The Strokes (die eerst speelden onder de naam The Stinky Beatles) elkaar leren kennen in geboorteplaats New York. Opvallend in hun ontstaan is dat er weinig opvallends gebeurt. De bandleden maken muziek en veroveren kroeg voor kroeg New York met catchy, puntige en energieke popsongs. Er kwam geen marketing aan te pas, enkel steengoede muziek. Labels zagen in The Strokes de redding van rock-‘n-roll of een Velvet-revival en een contract bij RCA Records was gauw geregeld. Het was in die tijd een godswonder dat er een artiest doorbrak die geen r&b of hiphop maakte en een doodnormale en coole band was. Of zoals OOR het beschreef in 2001: “Ze zijn zó cool dat je eigenlijk een zonnebril nodig hebt om ze te kunnen inschatten”.
Trivia
- Hoewel de titel van de plaat een vraag is, wordt de albumnaam Is This It zonder vraagteken geschreven. De reden erachter is vrij simpel: vond de band er esthetisch gezien niet correct uitzien.
- Er zijn twee uitgaven van de plaat. Eén met daarop New York City Cops als negende nummer en op de Amerikaanse versie vind je op deze plek het nummer When It Started. Had alles te maken met nine eleven. Hoe dat precies zit, lees je hieronder in de lied-voor-liedanalyse.
- De naakte vrouw met leren handschoen op de cover was destijds de vriendin van ontwerper Colin Lane. Hij fotografeerde haar spontaan toen ze de douche uitkwam. Er was naar eigen zeggen geen inspiratie, maar het moest gewoon een sexy foto zijn.
Recensies
- NME: 10/10
- Rolling Stone Album Guide: 5 sterren
- Q: 5 sterren
Verschillende uitgevers noemden het de plaat van het jaar, onder andere NME en OOR noemden het zelfs de plaat van het decennium.
De plaat werd in zes weken tijd opgenomen in een kleine studio in New York. Check in de New York muziektour waar deze studio lag en drink een biertje aan de overkant, daar waar de bandleden naar het schijnt vaker zaten dan in de studio. De plaat was ‘what you see is what you get’ in optima forma. Geen beroemde producer, geen gastmuzikanten, geen marketing, maar nonchalante zang, strakke gitaarriffs en ruwe bewerking. De plaat werd een groot succes en was de start van de postpunkrevival. Zonder The Strokes waren Arctic Monkeys, The Killers en Editors nooit zo groot geworden. The Strokes zouden het succes van deze plaat niet meer evenaren, maar wel altijd een grote en mythische band blijven.
Lied-voor-liedanalyse
1. Is This It
Eerste nummer en naamgever van de plaat. Heerlijke opener van de plaat en door de pakkende drums en sterke baslijn, gecombineerd met de nonchalante zang van Casablancas, een typisch Strokes-nummer. Het gaat over een niet-werkende relatie “Oh dear can’t you see? It’s them it’s not me. We’re not enemies, we just disagree … Is this it?”
2. The Modern Age
Als je het eerste nummer nog niet pakkend genoeg vond, dan word je vast gegrepen door de gitaarriffs en baslijnen in dit nummer. Of de kletterende drums… De stijl doet enorm denken aan de protopunk van de jaren zestig in New York. Warhol had ongetwijfeld zijn vingers afgelikt bij het horen van dit nummer… In het nummer bezingt Casablancas de eigenaardigheid van het huidige leven.
3. Soma
Bij The Modern Age kan je er nog over twijfelen, maar Soma gaat sowieso over medicijngebruik, ofwel drugs. Soma is een fictieve drug waarover wordt geschreven in de roman Brave New World van Aldous Huxley. De muziek kabbelt heerlijk voort in dit nummer en de tempowisselingen, waarbij de acht klappen worden afgewisseld met het oersaaie “let’s go”, zijn exemplarisch.
4. Barely Legal
Geen idee of het toeval is dat Barely Legal ook de naam was van een pornografisch tijdschrift. Het nummer start met een statement naar mensen die de kapitaalkrachtige bandleden niet serieus namen “Oh I didn’t take no shortcuts, I spent the money that I saved up” en vloeit vervolgens over in een nummer over seks met iemand die zojuist de legale leeftijd heeft bereikt om het mee te doen.
5. Someday
Derde single van de plaat en wellicht wel het meest catchy nummer van allemaal. Net zoals alle nummers van deze plaat, beschrijft het problemen van de straat. Het leven is fantastisch als kind, maar op een dag (“someday”) realiseer je dat je niet eeuwig jong bent en niet eeuwig met vrienden samen kan hangen.
6. Alone, Together
Dit nummer laat weinig aan de verbeelding over. Het gaat over een relatie die aan en uit gaat “The first time, it happened too fast. The second time, I thought it would last” en over iets wat er vaak in de slaapkamer gebeurt tijdens een relatie “Lisa says: take time for me. Dropping him down to his knees. Ah, chest down.”
7. Last Nite
Tweede single en hartstikke gejat van Tom Petty & The Heartbreakers. Tom Petty eist geen royalty’s, maar lacht er smakelijk om. De tekst vertelt het verhaal van een jongen die zijn vriendin verliet nadat zij vond dat hij te weinig om haar gaf “Last night, she said: oh, baby, don’t feel so down, oh, it turns me off when I feel left out. So I, I turned around. Oh, baby, don’t care no more. I know this for sure. I’m walking out that door.”
8. Hard to Explain
Eerste single van de plaat. Het nummer vertelt op doodeenvoudige en typische Strokes-wijze dat je niet alles moet willen begrijpen omdat sommige dingen gewoon niet uit te leggen zijn. Roem, relaties, muziek, je jeugd… soms moet je niet teveel nadenken, soms is het gewoon hard to explain.
9. New York City Cops
Lekker pakkend nummer dat het live nog steeds erg goed doet. Waar het nummer over gaat dient geen verdere uitleg (“New York City Cops, they aren’t too smart”). Het nummer kreeg extra lading tijdens de aanslagen van 11 september 2001 (deze plaat was toen net uit) op het World Trade Center in New York. De bandleden, geboren New Yorkers en geraakt door de aanslagen, besloten daarop dit nummer niet uit te brengen op de Noord-Amerikaanse albumversie die nog moest worden uitgegeven en te vervangen door When It Started, een nummer dat ze een paar uur na de aanslagen schreven.
10. Trying Your Luck
Heerlijke badass-track van The Strokes over het ontmoeten van een persoon die je leuk vindt. Als de andere persoon halve signalen geeft over haar gevoelens, dan doe je dus exact wat de titel je adviseert. De halve signalen maken echter dat welke beslissing je ook neemt, het vaak fout afloopt. “And I lost my page, again I know this is so rare But, I’ll try my luck with you.”
11. Take It Or Leave It
Fantastische afsluiter van de plaat. Pakkende melodieën en ondertussen vertelt Casablancas doodleuk aan iemand dat ze het maar moet doen met hoe hij is. “Leave me alone. I’m in control. And girls lie too much. And boys act too tough. Enough is enough. I said: just take it or leave it”. Hierna mag je als luisteraar nog ontelbaar keer “and take it or leave it” meeschreeuwen. Yeah!